Rubondo Island en meer!

Maandag 8 augustus t/m donderdag 11 augustus
Een aantal mensen weten dat ik die week een ontzettende rot week had. Ik wil hier niet verder over uitweiden, maar gelukkig had ik wel veel afleiding van Kelly, Marieke en de Poolse huisgenootjes hier. En nutella deed ook wonderen.
Op donderdag waren we nog naar 3 alternatieve genezers geweest, wat hier in Tanzania vaak de eerste zorg is waar een patiënt naartoe gaat. Erg bijzonder om een keer te mogen zien, maar ook erg bizar. De eerste ‘dokter’ was iemand die heel veel met bidden voor speciale goden deed, voor mensen met een psychose. Het was een jonge man, die de hele tijd stond te boeren en ’s nachts droomde of hij moest werken of niet. Ondertussen stond er een TV in huis en zag hij eruit alsof hij goed geld verdiende, dus ik vond het allemaal nogal dubieus. De 2e en 3e dokters waren vrouwen die in kleine hutjes met van moddergemaakte muren woonde en met local herbs werkte, en zo bijvoorbeeld syphillis en andere ernstige of minder ernstige ziektes konden genezen. Mooi dat ze ons de kans gaven dat een keer te kunnen zien, maar wel ook bizar dat bij ook ernstige ziektes mensen eerst naar dit soort genezers toe gaan, waardoor ze uiteindelijk soms te laat in het ziekenhuis komen. Als het helpt is het natuurlijk fijn, maar als het niet helpt (en dat zien wij natuurlijk veel) dan zijn ze de sjaak in het ziekenhuis.

Vrijdag 12 t/m zondag 14 augustus
Het uitje met alle coassistenten uit Tanzania kwam eraan: Rubondo Island! Welkome afleiding en ook weer heel erg leuk om iedereen te zien en verhalen uit te wisselen. We hadden Adriana en Iwona ook meegenomen en begonnen de trip op vrijdag om 6 uur ’s ochtends toen we met een dalladalla ons naar Muleba begaven. Aldaar hebben we om kwart over 7 de bus naar Muganza gepakt, de bus die overigens eigenlijk om 8 uur zou vertrekken, maar gelukkig waren we vroeg en het moment dat de bus wilde vertrekken liepen we net het ‘busplein’(zandvlakte met bussen en dalladalla’s) op. Na een 3 uur durende busreis kwamen we gaar in Muganza aan, waar we met een jongen die daar woonde nog ontzettend veel groente op de markt voor een lachertje hebben gekocht (die jongen kwamen we tegen toen we de bus uit stapte, en hij liep helemaal met ons mee naar het centrum waar hij plots ook had besloten ons te helpen op de markt. Erg handig want met een local zijn de prijzen opeens minder dan de helft. Waar we normaal 100 shilling per banaan betalen, na onderhandelen, betaalde we nu 1400 shilling per 21 bananen). Hierna hebben we een piki piki genomen om in de haven in een klein dorpje te komen, waar we op de rest hebben gewacht en een boot naar Rubondo Island hebben genomen. Eenmaal daar gekomen hadden we, hoe lux het ook leek, 3 huisjes voor 10 mensen, waarvan in 1 huisje we al makkelijk met zijn 10-en hadden gekund. Echter bleek het woord luxe al snel zeer relatief, aangezien er lake victoria water uit de kranen kwam (hallo Schistosomiasis!), het huisje echt best vies was en de 3 persoons kamer een glazen badkamerdeur had (welke keuze wij natuurlijk best bizar vonden, zeker aangezien de eenpersoonskamers ook een eigen douche hadden, met een houten deur). Ondanks de belachelijke prijs kwaliteit verhouding (ja dit waren natuurlijk toeristen prijzen die je ervoor betaalde) mocht dat de pret niet drukken en hebben we een ontzettend leuk weekend gehad, met onder andere en wandel safari en heeft een deel van de groep een bootsafari gedaan en het andere deel een auto safari. Ook hebben we nog een paar keer onverwachts oog in oog met wild gestaan, zo ging een van ons bijna op een slang staan, kwamen de bushpigs s avonds gewoon lekker dicht in de buurt (gelukkig waren er continue soort guards die dan ze wegjagen) en kon je van een afstand de nijlpaarden in het water zien liggen.
Het weekend ging helaas snel voorbij, het was erg gezellig geweest met zijn allen!

Maandag 15 en dinsdag 16 augustus
Deze 2 dagen hebben we bij Leanne en David (onze Nijmeegse mede co’s en vrienden) in het ziekenhuis in Sengerema meegekeken. Dit ziekenhuis was een stuk groter, maar de meeste Tanzaniaanse gebruiken waren hetzelfde (lees: liever lui dan moe mentaliteit onder verpleging, geldgebrek is de grootste uitdaging, op het Swahili na dan). Wel waren hun werkdagen wat langer dan de onze, maar daarentegen hebben ze de meest lieve mama’s uit heel Tanzania. Ze krijgen elke middag een ontzettend lekker feestmaal voorgeschoteld, met als toetje een enorme bak groenten. Ook is Sengerema zelf een behoorlijk grote stad, waardoor je wat meer westerse dingen kunt kopen. Zo hebben Kelly en ik zondag avond bij aankomst meteen een bakje ijs gescoord! Lekker..!
Op maandag avond kwamen Kelly en ik nog een van de student clinical officers die op school zitten in Sengerema maar 1 maand in Rubya waren, tegen. Direct werden we bij iemand uitgenodigd en uiteindelijk werd er ook nog avondeten aangeboden (we hebben uit beleefdheid een klein beetje meegegeten, maar eigenlijk wilden we natuurlijk bij Leanne en David mee eten). Erg grappig verschil wat ons al eerder was opgevallen, maar loop je hier rond etenstijd bij iemand binnen, schuif je gewoon bij iemand aan tafel, terwijl in Nederland het überhaupt not done is om bij iemand rond etenstijd naar binnen te lopen.
Het was erg leuk om in ander ziekenhuis en een andere stad mee te kunnen kijken, en natuurlijk erg gezellig. Ook veel gelachen om de bizarre taferelen in het ziekenhuis. Zo was er een psychotische jonge vrouw wie als je een vraag vroeg (bijvoorbeeld wat haar naam was, zodat we haar file konden zoeken), dan kreeg je een hele ratel aan Swahili terug met daartussendoor geweven duizend keer het woord ‘Coca cola’ en alleen pauze voor een ademteug. Erg sneu natuurlijk, maar het was ook erg bizar en daardoor grappig. Toen we weer verder gingen bij een andere patiënt had ze ook de neiging plots naast je te staan om weer een coca cola verhaal te beginnen. Uiteindelijk is haar deur van haar ‘prive kamer’ op slot gedaan (iets wat in NL echt niet zomaar zou kunnen). De dinsdag had ze nog een keer weten te ontsnappen, wat ook wel een bizar gezicht was toen de verpleegkundige haar achterna ging rennen. Maar ook erg sneu natuurlijk. Gelukkig dat ze nu in het ziekenhuis ligt, en niet meer bij een of andere alternatieve genezer.

Woensdag 17 augustus
Terugreisdag. Een dag van 8 uur reizen en gaar in Rubya aankomen. Wel hadden we het goede nieuws dat opeens het water en de elektriciteit het weer deden, want schijnbaar had heel Rubya 4 dagen zonder gezeten. Arme Adriana en Iwona, wie na Rubondo Island naar Rubya waren gegaan en dus 2 dagen zonder water en stroom zaten.

Donderdag 18 augustus
Ik stond een beetje met een baal humeur op. Vandaag zou Kelly naar male ward gaan en ik zou de laatste 2,5 week op de female ward doorbrengen. Hoe balend mijn dag begon, hoe fijn het werken was. Ik had de beste verpleegkundige uit het hele ziekenhuis ontmoet, wie de hele ochtend ronde met mij meeliep (de arts van de afdeling was opereren), alles vertaalde wat ik maar wilde, al het geduld had van de wereld als ik weer even iets opzocht in mijn boek en me ook hielp als ik iets vergat (zoals het eruit halen van een urine katheter). Na de ochtend ronde zei ze: Karibu Chai! En heb ik samen met haar suiker met thee gedronken onder het genot van een gekookte soort aardappel die ze van thuis had meegenomen. Toen ik nog een patiënt wilde overleggen en de arts belde werd ik nog aan alle kanten door hem en de verpleegkundige gecomplimenteerd, wat mijn dag natuurlijk niet meer stuk kon maken.

Vrijdag 19 augustus
Weer een dag op de female ward. Ditmaal was de arts er wel dus hoefde ik minder patiënten te zien tijdens de ochtendronde (gelukkig maar, want bij sommige patiënten was het best veel werk). Na het werk zijn Kelly, Marieke, Adriana, Iwona en ik nog een stuk gaan wandelen. Blijft leuk en d omgeving blijft me nog steeds elke keer weer verbazen.

Zaterdag 20 en zondag 21 augustus
We hebben een rustig weekend. Alle groenten zijn op, dus we moesten noodgedwongen bij het restaurantje eten (gelukkig kwamen we er vrijdag achter, want je moet altijd de dag ervoor reserveren). Verder gaan we vanmiddag waarschijnlijk naar een waterval toe en moeten we vanmorgen dus weer even op jacht op de markt (waar geen van ons meestal zin in heeft, maarja, we moeten wel).

PS mijn foto's zijn niet de beste, maar ik ben te lui om goeie foto's van anderen eerst op mijn computer te zetten hihi.

OJA en natuurlijk wederom asante sana namens het hele ziekenhuis aan iedereen die heeft gedoneerd! We gaan toch kijken naar de mogelijkheden om hier zelf een monitor heen te halen.