Joy
Door: Chrissy
Blijf op de hoogte en volg Chrissy
29 Mei 2016 | Tanzania, Muleba
Eigenlijk wilde ik mijn reisverslagen titels in het swahili geven. Maar in dit geval koos ik toch voor een andere titel, met een dubbele betekenis. Enerzijds de letterlijke betekenis van het woord, wat Kelly en mij hopelijk te wachten staat. Anderzijds, en dat is het voornaamste, Joy, ons lief 15 en een half jarig besje. De border collie die door de dierenarts half november afgelopen jaar al werd afgeschreven en de kerst niet meer zou halen, is nog steeds (echter vel over been) springlevend. De border collie die toen ik 8 jaar was, deel uit kwam maken van Huize de Bree. Maar zoals je begrijpt, zal ze er naar alle waarschijnlijkheid straks als ik weer thuis kom, niet meer zijn.. Ergens heb ik nog een mini beetje hoop dat ze ons nog erger doet verbazen dan ze nu al doet, maar op momenten als deze moet ik realistisch zijn. Iets wat het afscheid er niet makkelijker op maakte!
Ik moet zeggen dat afscheid nemen zijn mooie kanten heeft, je merkt hoe fijn je het hebt met de mensen om je heen. En missen is ook iets positiefs. Maar afscheid van Joy was anders, het had iets blijvends..
Maar goed, jullie zullen dit natuurlijk niet lezen om Joy-verhalen te horen, maar om wat meer te komen te weten over hoe ik het hier nu eigenlijk heb. Maar dit was dus wel een groot item voor mijn vertrek.
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle vele leuke berichtjes die ik heb gehad. Van sommige zelfs ook nog es een kaartje of zelfs een cadeautje! Dit alles vond ik super leuk en voel me echt nog extra gesteund hierdoor! Super bedankt :).
Tijdens afscheid nemen besef je nog veel meer wat iedereen voor je betekend. Ik vond het stiekem heel erg lastig om thuis weg te gaan en ik weet zeker dat Roy, mijn ouders, Marloes, Nout, mijn familie, maar natuurlijk ook Roy zijn ouders, Michel en de flappies, cavia's, mijn vrienden en vriendinnen, de cogroep en iedereen erg ga missen!!
Wat betreft de reis zelf, daar kan ik kort in zijn; na t moeilijke moment op schiphol, t leuke cadeau in het vliegtuig (mam, pap, Marloes en Nout hebben een boekje voor mij geknutseld met allemaal leuke dingen erin, heel leuk!!), de fijne eerste vlucht, de helse nacht in Nairobi (op knoep harde bankjes proberen te slapen is geen succes), en de korte vlucht naar Mwanza was ik echt kapot! Gelukkig stonden ik en Kelly met beide benen veilig op Tanzaniaanse grond en kwam Faat (vriendin van Geneeskunde, die al 3 maanden een coschap in Sengerema achter de rug heeft, zij zou ons even wegwijs maken in Mwanza) ons ophalen bij het vliegveld (wat nogal stom was gegaan door mij, omdat ik dom genoeg de foute tijd had doorgegeven dat we aankwamen waardoor Fatema heel lang heeft zitten wachten op het vliegveld klaar met een Taxi).
Mwanza is een grote stad in Tanzania, waar we een dag een tussenstop zouden maken. We hebben die dag goed benut om aan het zwembad te zitten en uit eten te gaan met alle andere coassistenten die in Tanzania in de buurt van Mwanza zitten. Was erg gezellig maar ik was mega kapot, maar gelukkig wachtte in het goedkope maar prima hotel s avonds een bed (dus geen plastic bankje dit keer ;-)) op ons.
Vanmorgen zijn we vroeg in een 14 persoons vliegtuig vertrokken naar Bukoba. De vlucht vond ik wel grappig om mee te maken. Je ziet weer meteen een stukje Tanzania en het is heel anders vliegen. Eenmaal aangekomen werden we opgehaald door 2 coassistenten die de afgelopen 3 maanden een tropencoschap in Rubya hebben gelopen. Zij hebben ons rondgeleid en momenteel zit ik in het huisje waar Kelly en ik de komende tijd prima zullen vertoeven! Helaas is het water op en is de regenton leeg, maar een pluspunt; de elektriciteit doet het wel weer!
Rubya zelf bestaat uit alleen ziekenhuis bestaande uit verschillende gebouwtjes, waaronder ons huisje. Het is omheind met een hek en wordt 24/7 beveiligd met bewakers. Ook het huisje zelf heeft overal tralies en glas op de randen van de muur buiten. Veiligheid all over the place dus :)!
Vanmiddag zijn we rondgeleid op de markt, die in een dorpje 10 min lopen ligt. Ik voelde me niet echt gemakkelijk, want we werden de hele tijd aangestaard. Gelukkig moet dit gaan wennen, zeiden de vorige co's. We werden zelfs achtervolgd door kinderen, de hele markt lang. Wat ik trouwens wel schattig vond.
Helaas is de oogst niet geweldig, dus Kelly en ik zullen t moeten doen met ui, tomaat en kool. Maar dat heeft natuurlijk ook wel iets om mee te maken. En morgen leren we burgers maken van bonen (die ze ook hadden trouwens!), wat erg lekker moet zijn.
Morgen worden we ingewerkt door de vorige coassistentn en daarna zullen Kelly en ik het alleen moeten doen! Spannend, maar we zijn dr klaar voor :), maar nu eerst: slapen!
ps. sorry mijn internet doet soms gek, waardoor ik gisteren perongeluk klikte dat ik in rusland zit en maar een half verslag heb kunnen uploaden. Bij deze het volledige verslag ;p!
Ik moet zeggen dat afscheid nemen zijn mooie kanten heeft, je merkt hoe fijn je het hebt met de mensen om je heen. En missen is ook iets positiefs. Maar afscheid van Joy was anders, het had iets blijvends..
Maar goed, jullie zullen dit natuurlijk niet lezen om Joy-verhalen te horen, maar om wat meer te komen te weten over hoe ik het hier nu eigenlijk heb. Maar dit was dus wel een groot item voor mijn vertrek.
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle vele leuke berichtjes die ik heb gehad. Van sommige zelfs ook nog es een kaartje of zelfs een cadeautje! Dit alles vond ik super leuk en voel me echt nog extra gesteund hierdoor! Super bedankt :).
Tijdens afscheid nemen besef je nog veel meer wat iedereen voor je betekend. Ik vond het stiekem heel erg lastig om thuis weg te gaan en ik weet zeker dat Roy, mijn ouders, Marloes, Nout, mijn familie, maar natuurlijk ook Roy zijn ouders, Michel en de flappies, cavia's, mijn vrienden en vriendinnen, de cogroep en iedereen erg ga missen!!
Wat betreft de reis zelf, daar kan ik kort in zijn; na t moeilijke moment op schiphol, t leuke cadeau in het vliegtuig (mam, pap, Marloes en Nout hebben een boekje voor mij geknutseld met allemaal leuke dingen erin, heel leuk!!), de fijne eerste vlucht, de helse nacht in Nairobi (op knoep harde bankjes proberen te slapen is geen succes), en de korte vlucht naar Mwanza was ik echt kapot! Gelukkig stonden ik en Kelly met beide benen veilig op Tanzaniaanse grond en kwam Faat (vriendin van Geneeskunde, die al 3 maanden een coschap in Sengerema achter de rug heeft, zij zou ons even wegwijs maken in Mwanza) ons ophalen bij het vliegveld (wat nogal stom was gegaan door mij, omdat ik dom genoeg de foute tijd had doorgegeven dat we aankwamen waardoor Fatema heel lang heeft zitten wachten op het vliegveld klaar met een Taxi).
Mwanza is een grote stad in Tanzania, waar we een dag een tussenstop zouden maken. We hebben die dag goed benut om aan het zwembad te zitten en uit eten te gaan met alle andere coassistenten die in Tanzania in de buurt van Mwanza zitten. Was erg gezellig maar ik was mega kapot, maar gelukkig wachtte in het goedkope maar prima hotel s avonds een bed (dus geen plastic bankje dit keer ;-)) op ons.
Vanmorgen zijn we vroeg in een 14 persoons vliegtuig vertrokken naar Bukoba. De vlucht vond ik wel grappig om mee te maken. Je ziet weer meteen een stukje Tanzania en het is heel anders vliegen. Eenmaal aangekomen werden we opgehaald door 2 coassistenten die de afgelopen 3 maanden een tropencoschap in Rubya hebben gelopen. Zij hebben ons rondgeleid en momenteel zit ik in het huisje waar Kelly en ik de komende tijd prima zullen vertoeven! Helaas is het water op en is de regenton leeg, maar een pluspunt; de elektriciteit doet het wel weer!
Rubya zelf bestaat uit alleen ziekenhuis bestaande uit verschillende gebouwtjes, waaronder ons huisje. Het is omheind met een hek en wordt 24/7 beveiligd met bewakers. Ook het huisje zelf heeft overal tralies en glas op de randen van de muur buiten. Veiligheid all over the place dus :)!
Vanmiddag zijn we rondgeleid op de markt, die in een dorpje 10 min lopen ligt. Ik voelde me niet echt gemakkelijk, want we werden de hele tijd aangestaard. Gelukkig moet dit gaan wennen, zeiden de vorige co's. We werden zelfs achtervolgd door kinderen, de hele markt lang. Wat ik trouwens wel schattig vond.
Helaas is de oogst niet geweldig, dus Kelly en ik zullen t moeten doen met ui, tomaat en kool. Maar dat heeft natuurlijk ook wel iets om mee te maken. En morgen leren we burgers maken van bonen (die ze ook hadden trouwens!), wat erg lekker moet zijn.
Morgen worden we ingewerkt door de vorige coassistentn en daarna zullen Kelly en ik het alleen moeten doen! Spannend, maar we zijn dr klaar voor :), maar nu eerst: slapen!
ps. sorry mijn internet doet soms gek, waardoor ik gisteren perongeluk klikte dat ik in rusland zit en maar een half verslag heb kunnen uploaden. Bij deze het volledige verslag ;p!
-
29 Mei 2016 - 21:29
Manon Van Mil:
Super leuk om je verhaal te lezen Chris!
Groetjes van Bart en mij! -
29 Mei 2016 - 21:36
Sandra:
Hee Chrissy,
Leuk om zo je verhalen te lezen. Zo te horen al veel indrukken in de eerste dagen.
Succes met de co-schappen.
Groetjes van mij & Jasper -
29 Mei 2016 - 21:43
Dave En Marjolein :
Wauw Chrissy! Wat een ervaringen ben je al rijker in deze korte tijd.
Wij wensen jou heel veel plezier en succes toe, ga genieten van alles wat je mee gaat maken!
Dave & Marjolein -
29 Mei 2016 - 22:11
Nathalie (namens Chrissy):
Door een internet probleem heeft Chrissy niet het hele verslag op de site kunnen zetten. Degene die zich aangemeld hebben voor de mail hebben wel het hele verslag.
Morgen zal Chrissy nog een poging doen om haar gehele verslag hier te plaatsen.
-
29 Mei 2016 - 22:19
Mam En Pap:
Hallo Chrissy!!
We waren heel blij toen we je eerste berichtjes via de app doorkregen. Een etmaal kan lang duren als je niet weet hoe het met je dochter is! Van de andere kant; door de moderne technologie lijkt Tanzania nu ongeveer bij Horst te liggen.
Je hebt een leuk stukje geschreven! Fijn dat jullie nu op je eigen plekje zijn. En van Nederland naar Tanzania; Het lijkt alles bij elkaar ook wel een beetje een cultuurshock?
Joy hebben we het stukje natuurlijk ook laten lezen. Ze had wel een bril en vergrootglas nodig, maar wat wil je op die leeftijd! Ze blafte enthousiast toen ze het stukje had gelezen, woef en waf enzo. Maar omdat zich dat moeilijk laat vertalen via google translate weten we niet precies wat ze zei. Wel wees ze naar het kale plekje op haar hoofd. Ze snapt nu eindelijk dat dat stukje haar in het knutselboekje zit dat we jouw gegeven hebben. Ach ze is oud en een beetje traag..
Chrischras veel plezier op je eerste werkdag. Hopelijk gaat het swahiliaans je steeds makkelijker af!
mam en pap xxx -
29 Mei 2016 - 22:19
Lieke:
Ha Chrissy,
Fijn dat jullie goed zijn aangekomen! En het afscheid, wat betreft Joy zal niet meegevallen zijn. Probeer te genieten van de dingen die je ziet en meemaakt, want wat zal het zo anders zijn dan hier...
Ik ben benieuwd naar je verdere verhalen!
Liefs -
29 Mei 2016 - 22:38
Angela:
Wauw Chrissy, je hebt al flink van het Afrikaanse leven geproefd als ik het zo lees!
Ervaringen om nooit te vergeten :) Net als Joy ♡
Geniet ervan, meid
Xxxx
-
29 Mei 2016 - 23:12
Sharon:
Heey chrissy
Wat leuk die verhalen over de ervaringen die je nu al hebt meegemaakt er zullen er nog meerdere gaan volgen. die wij gaan lezen :-)
Groetjes en xxxx
Sharon & Jimmy -
29 Mei 2016 - 23:39
Ineke Corstiaans:
Fijn te zien dat je goed bent aangekomen..We zullen met belangstelling je verhalen lezen..liefs van mij..xx -
30 Mei 2016 - 08:54
Edith En Vincent:
Hoi Chrissy,
Fijn om te tezen dat de reis goed gegaan is ook al waren de bankjes in Nairobi hard:(
Ook al meteen wat van Tanzania gezien vanuit de lucht.Leuk!!
We hopen dat je toch iets lekkers hebt kunnen maken van die schamele oogst op de markt en als je die burgers eenmaal kunt maken komt dat vast goed :)
Heel veel succes en plezier op je eerste werkdag en we zijn reuze benieuwd naar het vervolg.
Dikke kus en knuffels van ons xxx -
30 Mei 2016 - 15:19
Irene:
Hoi Chrissy,
Leuk om je reisverslag te lezen en je te volgen de komende maanden! Ik kan me indenken dat het afscheid niet gemakkelijk geweest is, maar ergens is dat natuurlijk wel een goed teken. Zou niet goed zijn als dat niet zo was! De komende tijd heb je denk ik amper tijd om iedereen en alles hier te missen. Je zult zoveel nieuwe indrukken op gaan doen en beleven dat je er amper bij stil zult staan. Het is toch een heel ander soort wereld waar je nu in terecht gekomen bent. Je eerste werkdagje heb je er op zitten en ik hoop dat dit,
ondanks dat het waarschijnlijk ook heel indrukwekkend geweest is, wel een mooie dag is geweest, waar je later met veel plezier op terug kan kijken, evenals deze hele reis! Lekker blijven genieten en ik ben trots op je!!!
lieve groetjes ,Irene -
30 Mei 2016 - 21:36
Opa En Oma De Bree:
Lieve Chrissy
Heel lief van je om zo aan jullie hondje te denken.
Maar nu komt de werkelijkheid op je af
Wij wachten met spanning af hoe het verder gaat.
Houd je taai
Oma en opa de Bree -
31 Mei 2016 - 10:07
Michel:
Haa Chriss,
Wat leuk om je verslagen te lezen ;D Ben nu al benieuwd naar je volgende verslag! :)
Groetjes Michel
